อิสราเอลมีความต้องการแรงงานต่างชาติโดยเฉพาะแรงงานไร้ฝีมือจำนวนมาก แต่รัฐบาลอิสราเอลอนุญาตให้นำเข้าแรงงานต่างชาติใน 4 สาขาอาชีพเท่านั้น  คือ  การเกษตร  ก่อสร้าง  พ่อครัวในร้านอาหาร  และดูแลคนชรา/พิการ/ป่วย  และมีการกำหนดโควต้าการนำเข้าทุกปีควบคู่ไปกับการมีนโยบาย 

     อย่างไรก็ตาม  มีปัจจัยหลายอย่างที่แสดงว่าความต้องการแรงงานไทยจะไม่ลดลงอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะภาคเกษตรซึ่งแรงงานไทยยึดครองตำแหน่งงานมากที่สุด เนื่องจากในหลายปีที่ผ่านมา  รัฐบาลอิสราเอลได้รักษาโควต้าปีละ 26,000 คน  และในปี 2550 ได้เพิ่มโควต้าอีก 3,000 คน  เพื่อตอบสนองความต้องการของนายจ้างซึ่งส่วนใหญ่ต้องการจ้างจากประเทศไทย  ทั้งนี้เพราะนายจ้างมีความคุ้นเคย     พอใจแรงงานไทยในความขยัน ความรับผิดชอบในงาน และสามารถไว้ใจได้  เคยมีแรงงานจีนเข้าไปแย่งตลาดแรงงานเกษตรของแรงงานไทยส่วนนี้   แต่ไม่สามารถแข่งขันกับแรงงานไทยได้ เพราะแรงงานจีนมีชื่อเสียเรื่องหลบหนีนายจ้าง  นอกจากนี้มีการนำเข้าแรงงานเนปาลไปทำงานเกษตรในประเทศอิสราเอล      โดยเริ่มที่เขตกุชกาติฟ  ซึ่งทางการไทยไม่อนุญาตให้จัดส่งแรงงานไทยไปทำงานในเขตดังกล่าว   หลังจากมีการถอนตัวจากเขตกุชกาติฟแล้ว  แรงงานเนปาลดังกล่าวทำงานภาคเกษตรอยู่ทั่วไปในประเทศอิสราเอล แต่การทำงานไม่เป็นที่พอใจนักของบรรดาของนายจ้าง

     ส่วนงานในร้านอาหารต่างชาตินั้น แรงงานไทยยังเป็นที่ต้องการมาก แม้ทางการอิสราเอลลดโควต้าลงทุกปี เนื่องจากต้องการให้แรงงานท้องถิ่นเข้าไปทำงานแทน   แต่ยังไม่สามารถทำงานได้ดีเท่าพ่อครัวคนไทย ไม่ว่าในร้านอาหารไทย จีน หรือญี่ปุ่น  ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมในประเทศอิสราเอล  ดังนั้นแนวโน้มของตลาดแรงงานไทยในร้านอาหารต่าง ๆ ในอิสราเอลจะลดลงตามโควต้าในแต่ละปี

     สำหรับงานก่อสร้าง แรงงานไทยไม่สามารถแข่งขันแรงงานจากชาติอื่นได้  เพราะฝีมือ และความสามารถของแรงงานไทยทางด้านการก่อสร้างยังเป็นรองแรงงานจากชาติอื่น ซึ่งทำงานได้รวดเร็วกว่าส่วนงานดูแลคนชรา/คนป่วย/พิการ  แรงงานไทยยังเป็นรองชาติอื่นมากในด้านภาษาซึ่งใช้ในการติดต่สื่อสาร ซึ่งเป็นอุปสรรคที่สำคัญในการทำงาน    ตลาดแรงงานไทยใน 2 สาขานี้ในประเทศอิสราเอล จึงมีการจ้างงานเพิ่มขึ้นได้ยาก